Ik wilde dat het 9 uur Nederlandse tijd was…..

Maar helaas het is nog maar kwart over 2 ’s nachts, Nederlandse tijd dan. In Kuala Lumpur maakt dat kwart over 8 ’s ochtends. En we zijn nog steeds klaarwakker. Ongeveer 3 uur geleden zijn we geland. Daarna de trein gepakt richting Kuala Lumpur en nu zitten we te wachten in de lobby van het hotel. We kunnen pas over 2 uur inchecken. Geeft allemaal niets, we voelen ons goed. Hebben net lekker ontbeten en slapen kan altijd nog.

Maar waarom ik wil dat het 9 uur Nederlandse tijd is? Nou dan mag ik naar het UMCG bellen. Eenmaal in Kuala Lumpur aangekomen en mijn telefoon aangezet, merk ik dat ik een voicemail bericht heb. Raar, want iedereen in mijn directe omgeving weet dat we op vakantie zijn. Het bewuste telefoontje is om 13:00 uur gepleegd, dus ongeveer een uur nadat wij vanuit Nederland zijn weggevlogen. En op mijn voicemail staat heel lief een bericht van de secretaresse van mijn gynaecoloog. Of ik wil terug bellen…. Er is een OK datum bekend en zij wil even één en ander met mij doorspreken.

We zijn dus amper de douane door, we staan nog te wachten op onze bagage en we krijgen al zo’n bericht. Het zou toch geweldig zijn als ik dus over een paar uurtjes naar het UMCG mag bellen en er een datum bekend is. Dat is helemaal een goed begin van de vakantie. Heerlijk. Ik kan niet wachten. En Jeroen natuurlijk ook niet….. Dus straks eerst inchecken, douchen, slapen en dan bellen!!!! En daarna natuurlijk snel weer een weblog maken ;-) Wachten wordt beloond.

De vlucht is eigenlijk best goed gegaan. Het was wel een beetje onstuimig. Echter 2 uur voor de landing zijn we redelijk onverwachts in een luchtzak terecht gekomen. Niet echt fijn. Het ontbijt was net gebracht. De stewardessen liepen met volle kannen hete thee en bij mij was het kopje net vol geschonken. Het lampje van gordel aan ging branden en binnen enkele seconden vielen we ook al een paar meter naar beneden. Erg raar om zo gewichtsloos te zijn. Ik had het kopje thee in mijn hand. Na ja, het kopje dan. De thee is volledig over mij heen gegaan…. Best heet. Maar we kwamen er goed bij weg. De stewardess iets minder. Die kreeg een volle kan over haar nek en schouders heen en had later de blaren in haar nek staan. Was wel even een paniekmomentje in het vliegtuig. Gelukkig werd het snel weer rustig en hadden we een prachtige landing.

En ja, dan kom je na 3 jaar weer Kuala Lumpur binnen lopen. Weer een emotioneel moment, drie jaar veel gebeurd. We gaan het hier helemaal opnieuw beleven :-)

Het hotel, zover we het in de lobby zien is geweldig. De buitenkant is helemaal gespiegeld. Grappig detail; 3 jaar geleden heeft Jeroen dit hotel op de foto gezet omdat de Petronastowers er zo mooi in weerspiegelde. En ja, toen hebben we met verbazing naar dit gebouw staan kijken. Niet wetende dat we er drie jaar later in zouden verblijven….

We zijn er!! En dat mag gezegd worden. Onze vakantie gaat beginnen. We hebben er zin in :-)

Dikke kus Ivet