De huisarts

Voordat ik dit verhaal begin, wil ik vertellen dat het een goed einde heeft :-) 
Iedereen in onze naaste omgeving die we vertelden waar we heen gingen met vakantie en dat m'n moeder mee zou gaan, vertelde aan ons: Pas goed op je moeder!! Dit werd herhaaldelijk verteld, het meest door m'n broers natuurlijk. En ik antwoordde daarop: Natuurlijk! Heb al een SOS bandje en zwembandjes voor haar ;-) En zo begon de vakantie. We letten goed op haar, geen moment hadden we haar uit het oog. Elk opstapje of afstapje waarschuwden we haar, omdat zij alles wilde zien en veel om haar heen keek. In het drukke Kuala Lumpur hield ik haar hand stijf vast en brigadierde ik haar de weg over. 
Maar toch hebben we gefaald. Gisteren liepen we naar het strand en in een ogenblik dat Jeroen en ik al net even verder liepen (en geen gevaar zagen), strompelde ze voor over. We hoorden een doffe knal en daar lag ze, languit voorover.... Ik hoorde de stemmen van mn broers al; let dan ook op haar....!!!

Maar gelukkig zag het er erger uit dan wat het was. Ze kon direct zelf weer staan, alleen haar knieën lagen wat open.  Waarop we toch maar besloten om naar de huisarts te gaan om alles te ontsmetten. Je weet het nooit natuurlijk.  De arts vroeg direct of ze pijnstillers wilde...?? Natuurlijk niet, ze is geen mietje natuurlijk ;-) 
Beide knieën werden schoongemaakt en daarna de wond op haar hand en toen kwam de jodium er op. 
Nu een dag later valt het gelukkig allemaal mee. De knieën zijn een beetje blauw en wat geschaafd. 

Maar we hebben de huisarts weer getest en overleefd. En vanaf nu zullen we nog beter op m'n moeder letten!!!

X ivet