De opticien

Allereerst sorry voor het plaatsen van zoveel blogs tegelijk. Maar wij zijn niet altijd in de gelegenheid om deze direct te
plaatsen, omdat er niet altijd internet is. De blogs worden daardoor offline geschreven en geplaatst zodra we ergens online
kunnen. Dus bij deze alvast weer veel succes (en plezier natuurlijk ;-) ) met lezen.

Zondagochtend om half 10 werden we weer opgehaald door Leo, nou ja, hij kwam een balinees kwartiertje later. Jeroen, Ivette
en Geertje gingen weer naar het weeshuis en Albert en Loes gingen vandaag zelf op pad. In het Garuda Huis moest Jeroen nog van
2 meiden de ogen met meten. Na dat te hebben gedaan was het tijd om naar de opticien zelf te gaan. Met 4 meiden en Leo en Icha
gingen we naar een shoppingmall, waar een opticien aanwezig was. Aldaar werden de meiden nog een keer gemeten. Natuurlijk ging
dit niet vanzelf, Jeroen heeft veel moeten strijden met de plaatstelijke opticien om de juiste sterkte te krijgen. Jeroen
had echt pijn in zijn hart hoe hier wordt omgegaan met het meten. Er kwamen discussies op gang, maar Jeroen hield vol, zodat
de meiden wel een bril kregen, want volgens de plaatselijke opticien was het niet nodig. Jammer.
Maar na heel wat strijd is het toch gelukt. In totaal krijgen drie meiden een bril, een montuur vanuit nederland en de glazen
worden hier besteld. En Leo en Icha krijgen ook nieuwe glazen.
Totaal voor 5 paar glazen, ja houdt u vast: 70 euro!!! En zo hebben we het eerste geld van wat wij verzameld hebben besteed.

Terwijl Jeroen bezig was met meten en glazen bestellen, waren Geertje en Ivette aan het praten met de 4 meiden. Ze
hadden allerlei vragen. 2 meisjes spraken een klein beetje engels en zo hadden we hele gesprekken. Alles werd gevraagd,
of we broers en zussen hadden, wat voor school we hadden gedaan, wat voor werk we deden, wat ons lievelingseten was zowel
in Nederland als in Indonesie en nog veel meer. Zo hadden we in de wachtruimte van de opticien de grootste lol en leerden we
elkaar goed kennen. Op het laatst vroegen ze ons of we hun ooit zouden vergeten??? Zo vreselijk lief, we hebben gezegd
dat wij hun nooit zouden vergeten. We hangen thuis een fotolijst op, met al hun foto's, zodat we elke dag hun gezichten
kunnen zien. Dat vonden ze zo mooi om te horen. Één meisje, welke bijna geen engels spreekt, zei daarna:
Your always in my heart.
aaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhh

Nadat we klaar waren bij de opticien, zijn we met Leo en Icha en de vier meiden gaan lunchen. Natuurlijk hadden we ook daar
de grootste lol en de camera kwam niet van Jeroens hand los. Na de lunch zijn we weer naar het Garuda Huis gegaan en hebben
we wat technische dingen besproken, onder andere het kopen van de dingen die zij nodig hebben en dat ze daar een lijst van
moeten maken. Daarna zijn we weer met de taxi naar ons huisje gegaan. Tegen een uur of 3 waren we daar weer en moesten
we alle indrukken even weer tot ons door laten dringen. Het was tijd om even te relaxen. Tot nu toe hebben we alleen nog de
eerste dag regen gehad, de rest van de dagen was het schitterend weer. Echt heerlijk.
Even na ons kwamen Loes en Albert weer terug van hun dagje weg, maar daar lezen jullie meer over in de volgende blog!