het bezoek van een arts, tijdens een blackout

Nadat iedereen wel last heeft gehad van enkele symptonen van de balinese griep (zie eerdere blogs), vond iemand het nodig om toch op het laatste moment een arts te bezoeken. Door ervaringen uit het verleden, kan dit uiteraard alleen Jeroen of
Ivette zijn. Nou, deze keer was Ivette weer aan de beurt :-( Al een paar dagen voelde zij een verkoudheid opkomen en was hierdoor niet echt lekker. Maar ach, verkoudheid is niet ziek, dus
doorgaan. Echter woensdag merkte ze dat ze toch echt niet lekker was. Erg misselijk en ook een behoorlijke oorpijn. Tijd om deze dag lekker te gaan relaxen vonden zij. Het relaxen ging heel goed en de misselijkheid ging gedurende die dag ook weg.
Alleen de oorpijn bleef en deze werd met het uur erger. Na lang dubben en wegen is er toch besloten om een arts te bellen.
De reden om het eerst niet te doen, is omdat we hier een in een achtergebleven gebied zitten en dus niet weten wat voor arts je krijgt. De reden om het wel te doen was omdat we de volgende dag een behoorlijke tocht door de bergen moesten. En dat met oorpijn? Niet fijn leek ons...
Gebeld met Robbie, hij is de manager van onze villa en het probleem uitgelegd. De doorslag kwam doordat hij vertelde dat er een goede KNO Arts aanwezig is in twee dorpen verderop. Goed, regelen dus.
Al snel kregen we het bericht dat er met een half uur een chauffeur zou zijn die ons naar deze arts zou brengen. Het was inmiddels kwart voor 7 's avonds en we moesten nog eten. Heel raar, maar het eten smaakte ineens niet meer. Een paar happen en dan ons klaar maken voor vertrek. En toen; pang, donker....
Tja, we zitten in een grote villa, dus roepen na elkaar. Waar is iedereen en heeft iedereen een zaklampje? De leeslampjes van Eyewish is een goede uitvinding ;-)
Niet echt leuk dus om zo weg te rijden. Er waren een paar kaarsen in huis. Lees: 4 kaarsen in totaal van het formaat die je vroeger in de kerstboom zette. Niet echt van een hele lange brandduur.
De auto kwam en Jeroen en Ivette gingen op weg naar de KNO Arts. In de auto begrepen we al snel dat er in een groot gebied een stroomstoring was en de reden hiervan nog onbekend was. Het gebeurd wel eens vaker, maar dan is dat meestal een klein gebied en is het met 10 minuten weer over. Dit keer was het blijkbaar anders.
Dus toch maar even naar de villa bellen dat ze zuinig moesten zijn met de zaklampjes en kaarsen. Maar bij een stroomstoring, hoort
blijkbaar ook een overvol netwerk. Want er doorkomen lukte niet....

Na een half uur rijden kwamen we aan bij de arts, waar dus ook een stroomstoring was. Tja, dan sta je toch even te kijken waar je terecht komt. Een huisje, met een klein (heel klein) kamertje er naast wat een praktijk moet voorstellen. Overal lopen kleine kinderen op zoek naar kaarsen. Later blijken dit de kleinkinderen te zijn van de arts. De arts zelf is een oudere vrouwelijke arts. Maar ze stelt ons goed op gemak, door zelf heel rustig te blijven. Okay 1 pluspunt. Maar dan kijk je door dat kleine kamertje en zie je wel hele oude apparatuur staan. Hmmm, dat gebruiken we toch echt niet meer in Nederland?
En wat staat daar nog meer? Een soort vlammenwerper-achtigs? Okay minpunt 1. Het staat gelijk...
Enige optie, alles over ons heen laten komen en hopen op the best.
Het wachten is nu op batterijen. Want ze heeft een hoofdband met een felle lamp en daar zijn nu net de batterijen van leeg. Hoe dingen soms samen kunnen vallen.
Goed, er wordt in de oren gekeken en al snel blijkt dat er een fikse ooronsteking te zijn. Toch wel redelijk opgelucht dat we heen zijn gegaan. Het oor wordt schoongemaakt en daarna wordt er nog met een naald, welke eerste dus is ontsmet in die vlammenwerper, geprikt in het oor. Er wordt een antibiotica-kuur meegegeven. Je weet wel, een paar pillen in een verpakking waar niets op staat en geen bijsluiter bij is. Het is dus op haar woord geloven.....
Ach, als je je door de medicijnen high gaat voelen, dan kan het niet anders dan goed zijn :-)
Ivette gaat nog wel even door met deze medicijnen, heeft zij een goede vlucht naar huis.... ;-)

O ja, over de stroomstoring? Tegen half 12 ging het licht weer aan. Maar ja, toen sliepen we al....