het weeshuis

Vandaag was het dan eindelijk zover en mochten we het weeshuis bezoeken. Om 9 uur werden we opgehaald door de vader, Leo en moeder Icha. Vanaf ons huisje was het ongeveer een dik half uur rijden naar het Garuda Huis (weeshuis). We reden dwars door de hoofdstad Denpasar en op een gegeven moment kwamen we steeds meer in de achterwijkjes. Steeds beter konden we zien hoe de mensen hier wonen.

In het Garuda Huis werden we warm onthaald door alle meiden. De eerste indruk was direct goed, wat een warme ontvangst.
We kregen direct een rondleiding door het huis en zagen dat het echtpaar het goed voor elkaar had. Er waren totaal 5 slaapkamers,
waar allemaal stapelbedden stonden. In totaal slapen er 4 meiden op één kamer. Daarnaast is er een grote woonkamer en een studiekamer.
Op dit moment wonen er 22 meiden, waarvan de jongste 7 jaar is en de oudste 17 jaar, verder zijn er 2 tweelingen. En die meiden
zijn zo vreselijk mooi om te zien. Ze lachen en zijn zo vriendelijk. We drinken een kopje thee en krijgen er een traditioneel
cakeje erbij. Na het thee drinken is het tijd om onze tas te legen en er wordt zo enthousiast gereageerd. We krijgen zo vaak
thank you te horen. Alles is mooi. Er worden knuffelbeertjes uitgedeeld en jojo's en ze weten allemaal hoe ze er mee om moeten gaan.

En dan is het tijd voor Jeroen om de ogen te meten. Boven wordt er een hoekje gemaakt waar een spiegel komt te hangen en de meetkaart.
Iedereen wordt omstebeurten gemeten. Vader Leo blijft er bij als tolk en één van de meisjes schrijft alle gegevens op de kaart. Iedereen
werkt goed mee. De rest blijft beneden. De meiden zijn eerst nog een beetje op hun hoede, ze weten nog niet precies wat er gaat gebeuren.
Maar al snel wordt iedereen een beetje losjes en wordt er gespeeld en gelachen.

Terwijl Jeroen boven bezig is, krijgen wij beneden een demonstratie van één van de meiden in Balinese dans. Geweldig om te zien, er
zit zoveel expressiesin de ogen van haar. Daarna gaan we kijken wat ze allemaal hebben gekregen. Als eerste wordt de zak
met Eye Wish ballonnen opengemaakt en opgeblazen. Er is geen limiet, opblazen totdat ze knappen. En dan is het fototijd en iedereen
weet precies hoe ze moeten ze zitten.

Even later gaan we met de meiden naar hun studiekamer en gaan we knutselen. We hadden wat pakketjes meegenomen om 3d kaarten te maken.
Één keer voordoen en dan pakken ze het snel van ons over. Ook hadden we spullen mee om zelf kettingjes en armandjes te maken. De
meiden zijn erg creatief en hebben snel door hoe ze alles moeten maken. Ze hebben de meeste lol en zijn allemaal goed bezig.

De meiden hoeven maar één dagdeel naar school. Het is of 's ochtends of 's middags. De meiden die 's ochtends naar school moeten,
kregen nu vrij speciaal omdat de ogen werden gemeten. 's middags gingen er wel een paar naar school. Gekleed in hun uniformen gingen
ze 's middags weg. Over het algemeen zijn de meiden christenen, echter zijn er een paar meiden hindoestaans. Deze meiden waren
gekleed in een sarong. De reden hiervoor was omdat het volle maan feest was en de meiden hiervoor gingen bidden.
De meiden die naar school gingen hebben ons op een traditionele manier gedag gezegd.

Jeroen was snel klaar met meten en in totaal zijn er drie meiden die een bril nodig hebben. één meisje had echt hoofdpijn en
is blij dat ze er nu van af kan komen. De brillen zelf zijn al uitgezocht en aankomende zondag gaan we met deze meiden
naar de opticiën om de juiste glazen te bestellen.

Nadat we een uitgebreide lunch hebben gehad, wordt het weer tijd om een taxi te bestellen en terug te gaan naar ons huisje.
We gaan nog even met de meiden naar buiten en laten hun zien wat ze kunnen doen met "twist" elastiek. maar de meiden kennen het wel
en zijn zelf zeer inventief. Ze hebben de grootste lol en laten hun trucjes zien. De één is aan het touwtje springen en de
anders is aan het springen.