Selamat Datang

En zo werden we zondagavond hartelijk begroet in het Garuda House. Wat een overweldige avond was dit. Als we 's avonds
weer in ons eigen huisje zijn is iedereen stil en laat iedereen het zich langzaamaan tot zich doordringen wat voor
overweldigende avond we hebben gehad!

Tegen 19:00 uur kwamen we met twee taxi's aan bij het Garuda Huis. De taxichauffeur wist niet precies waar we moesten zijn, maar
doordat we er al een paar keer geweest waren, wisten wij het aardig goed. Het huis staat echt in een buitenwijk, een plek
waar weinig toeristen komen en waar je kan zien hoe de Balinezen leven; armoedig. We hadden om 19:00 uur afgesproken, maar
eigenlijk is het hier beleefd om een kwartier later te komen. Maar ja, wij hollanders staan nu eenmaal op tijd. Toch werden
we warm verwelkomd, ondanks dat iedereen nog niet klaar was. Één van de meisjes stond klaar met bloemen en stopte één bloem
achter ons oor. Buiten was het mooi versierd met de slingers en de Eye Wish ballonnen die wij hadden meegenomen. Sommige meisjes
liepen zenuwachtig heen en weer en anderen keken nieuwsgierig om het hoekje naar ons. Je kon merken dat de meiden al aan ons
gewend waren, want ze waren helemaal niet meer verlegen.

En om 19:15 uur begon het. Er stond een keybord buiten en een geluidsinstallatie en het oudste meisje, Yani heette ons
van harte welkom. De jongste vier meisjes begonnen met het zingen van een Indonesisch zondangsschoolliedje. Daarna kwam
er een demonstratie moderne dans, vervolgens waren er wat oudere meisjes die iets zongen en de afsluiter kwam van twee meisjes
die helemaal opgedoft waren in traditioneel balinese kleding en zij deden een balinese welkomsdans. Geweldig hoe mooi deze meisjes
er uit zagen. We herkenden ze niet meteen, zo mooi waren ze opgemaakt en ze hadden de mooiste kleding aan. Alle meiden hadden de
grootste lol. Later begrepen wij van Leo dat ze al 2 dagen bezig waren om dit voor ons te repeteren. Ze wilden de mooiste show
voor ons geven.

Inmiddels werd het eten buiten gezet en tussendoor ging Kevin (zoon van Leo en Icha) op het keybord het nummer Heal the world
spelen. Hoe toepasselijk om in het weeshuis met elkaar dit nummer te zingen. Het eten was heerlijk, typische Indonesische dingen,
zoals Saté, bami, rijst en veel zoete dingen. Ondertussen waren de meiden zo enthousiast dat ze onverwachts nog meer nummers
voor ons gingen zingen. Iedereen had wel een lied wat ze graag voor ons wilden zingen. Leo achter de keybord en als ze de tekst
niet meer wisten, hielpen de anderen haar.

Na het eten vonden zij het tijd worden dat Ivette ook een zondagsschoolliedje aan de meiden moest leren. Ivette had namelijk al
aan Leo verteld dat zij jarenlang zondagsschool heeft geleid. We besloten het liedje Lees je bijbel, bid elke dag te leren, inclusief
alle gebaren. Maar toen Ivette de tekst in het engels voorlas, hadden zij al snel door welk liedje het was en deze was
dus bekend. En vanaf dat moment gebeurde het meest mooie gedeelte van de avond. Samen zongen we het liedje enkele keren.
Wij in het Nederlands en zij in het Indonesisch er door heen. Al snel werd de tekst in het Nederlands aan de meiden geleerd
en in het Indonesisch aan ons. Lees je bijbel, bid elke dag heeft vanaf nu een heel andere betekenis.

En toen was het tijd voor de groepsfoto, iedereen moest passen en schuiven zodat iedereen er op kwam. Eerst een foto, zodat
iedereen er mooi en lachend op kwam en daarna kwamen de gekke foto's. Tong uitsteken, gekke bekken trekken, alles kon.
En de meiden werden steeds aanhankelijker en knuffeliger. Want al snel werden Jeroen en Ivette geroepen dat ze naast hun moesten
zitten, want ze wilden allemaal met ons op de foto.

Aan het eind van de avond hebben we hun hartelijk bedankt voor de warme ontvangst. We hebben deze meiden voor altijd in ons
hart gesloten. Het is mooi om te zien hoe de meiden met elkaar omgaan, het is één warme familie en dat is aan alles
te merken. Toen het tijd was om weer naar huis te gaan en de taxi's arriveerden, vonden ze het jammer dat we weggingen. Er werd
veel geknuffeld en gezwaaid.

Ja, toen we weer in ons huisje waren, waren we allemaal ontdaan van deze mooie en warme avond.
Een avond om nooit meer te vergeten!