Borobudur

Er zijn van die dagen;

De planning was om afgelopen vrijdag ’s ochtends met een privé chauffeur naar de Borobudur te gaan en ’s middags naar Prambadan. Maar helaas, het ging nog steeds niet zoals het hoorde te gaan. Hoewel we donderdag even een opleving hadden, ging het op de nacht van donderdag naar vrijdag met ons beidjes weer een stuk minder. Laten we zeggen dat de wc op dat moment onze beste vriend was. Alles leek er op dat we erg moeten wennen aan het eten hier. Of toch ergens verkeerd water hebben gehad, of toch net dat ene sla-blaadje op het broodje. Wie zal het zeggen. Onze lichamen zeiden in elk geval erg duidelijk; Doe eens rustig…. En zo verliep ook onze vrijdag; Rustig. Even naar het zwembad, vlakbij onze kamer. Even een stukje lopen, maar wel met ons hotel (en kamer) in het zicht. Na de nodige noritjes en ors-jes verliep de dag eigenlijk best goed. Het ging steeds beter en aan het einde van de middag hebben we nog een stuk gelopen. Yogya is een heerlijke stad om te zien. Veel riksja’s op straat en veel muziek. Zo’n rustige dag was helemaal niet erg en we hebben erg genoten van de mensen hier op straat.

Duhh… Facebook;

’s Avonds hadden we een afspraak met de zoon van Tony en Rosi Liwang, Timothy. Hij studeert in Yogya aan een internationaal programma voor medicijnen. Yogya heeft veel universiteiten en wordt ook wel de studentenstad van Java genoemd. Tegen 20:00 uur kwam hij, samen met een vriend van hem ons ophalen in het hotel. We gingen ergens wat drinken, en omdat het studenten zijn, wilden ze ergens goedkoop. Zo belandden we op vrijdagavond tussen de locals in een studentenbar waar ze alleen maar milkshakes (in alle smaken) schonken. Erg grappig. We kregen het over de vele verschillen tussen Nederland, Europa en Indonesië; cultuur, infrastructuur, mensen, studie en kosten. We kregen het over Facebook en we vroegen of ze ook op Facebook zaten… Ze keken ons verontwaardigd aan en zeiden; duh, iedere Indonesiër zit op Facebook. As if…
Omdat zij op zaterdag een event hadden op de universiteit hebben ze ons op tijd weer terug gebracht naar ons hotel. Een leuke ontmoeting.

Yeuhh, weer iets van het werelderfgoedlijst gezien;

Zaterdag was het dan eindelijk zover. We voelden ons eindelijk weer een beetje stabiel. Ontbijt ging er goed in (volgens mij voor het eerst deze vakantie een goed ontbijt) en we namen de taxi naar de Borobudur. Ongeveer een uurtje rijden. Toch een beetje kriebels, de Borobudur staat al zolang op onze to-do-list, en nu gaan we het eindelijk zien 
In de verte zagen we de stoepa’s… We moesten eerst nog even een entree kaartje kopen en dat was toch een beetje een deceptie. Voor locals was er een aparte kassa; kosten kaartje ongeveer 5 euro. Voor toeristen 15 euro. Ach verschil moet er zijn. Maar goed, we hadden onze sarong om en waren klaar voor onze tocht. Een kleine wandeling bracht ons naar de tempel met in totaal 6 lagen, een tempel als weerspiegeling van het universum.
Het viel ons erg mee met de drukte, waardoor we alle tijd hadden om mooie foto’s te maken, zonder dat er andere mensen op kwamen. Wat inmiddels al bijna een gewoonte wordt, is dat de mensen die er zijn, graag met ons op de foto willen.
Na een wandeling van 2 uur werd het weer tijd om naar de taxi te gaan. De rest van de middag was heerlijk chill bij het zwembad.

This is the Voice… of Java;

Nog één dag in Yogya en dan maandagochtend (héél vroeg) vliegen we naar Bali. Goh wat zullen we het missen dat er elke nacht om 4 uur iemand in onze kamer het gebed staat te zingen. De meeste keren dat er gezongen wordt is het gezang niet waard om de stoel om te draaien… zo vals. Maar vannacht was het voor het eerst een keer echt mooi, dus die persoon gaat mee naar the battle’s ;-)

We genieten hier. Dat is duidelijk
Tot in Bali.

X